AΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ WHITESNAKE

Ο David Coverdale γεννήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου του 1951 στο Saltburn του Yorkshire της Μ. Βρετανίας. Μεγάλωσε μέσα σε μια παμπ ατμόσφαιρα ακούγοντας πολλούς τοπικούς καλλιτέχνες και μπάντες. Αρχικά έπαιζε κιθάρα, αλλά κάποια στιγμή αποφάσισε να τραγουδήσει .Τραγουδούσε σε πολλά συγκροτήματα όπως οι Goverment και οι Fabulosa Brothers, ώσπου απάντησε σε μια αγγελία του Melody Maker για τη θέση του τραγουδιστή στους Deep Purple, στη θέση του Ian Gillan, το 1973. Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία.

Οι Deep Purple με τον Coverdale στη σύνθεσή τους κυκλοφόρησαν τρία άλμπουμ, τα "Burn"(1974), "Stormbringer"(1974) και "Come Taste The Band"(1975), το τελευταίο με τον Tommy Bolin στην κιθάρα, αφού ο Blackmore είχε αποχωρήσει. Το 1976 οι Deep Purple διαλύθηκαν και μετά από μια αποτυχημένη audition του Coverdale με τους Uriah Heep(!) , το Μάρτιο του 1977 κυκλοφορεί τον πρώτο του προσωπικό άλμπουμ με τίτλο "Whitesnake". Μαζί του οι: Micky Moody (κιθάρα), Tim Hinkley (πλήκτρα), Simon Philips (ντραμς), Delisle Harper (μπάσο) και Roger Glover (μπάσο και πλήκτρα). Το Μάρτιο της επόμενης χρονιάς ο Coverdale κυκλοφορεί και δεύτερο σόλο άλμπουμ με τίτλο "Northwinds". Τότε ήταν η εποχή του punk και ο Coverdale είχε ακούσει από πολλούς ότι κανείς δεν ενδιαφερόταν για το hard rock πια. Έτσι, έκλεισε κάποιες εμφανίσεις σε μερικά κλαμπ και με έκπληξη είδε πως άπειρος κόσμος στεκόταν απ' έξω και περίμενε να μπει.

Η επίσημη ίδρυση των Whitesnake έγινε το 1978. Ουσιαστικά, το όραμα του Coverdale ήταν η συγκέντρωση μουσικών με πραγματικό πάθος για τη μουσική τους έκφραση μέσα από το r'n'b (rythm'n'blues, καμία σχέση με την έννοια που έχει πάρει σήμερα). Η πρώτη σύνθεση της μπάντας περιλάμβανε τους: David Coverdale (φωνητικά), Bernie Marsden (κιθάρα), David Dowle (ντραμς), Brian Johnston (πλήκτρα), Micky Moody (κιθάρα), Neil Murray (μπάσο). Με την αντικατάσταση του Johnston από τον Pete Solley στα πλήκτρα ηχογραφείται το EP "Snakebite" με 4 κομμάτια, για να κυκλοφορήσει αργότερα με 8 κομμάτια σαν κανονικό άλμπουμ. Ο Pete Solley φεύγει και στη θέση του έρχεται ο Jon Lord για την ηχογράφηση του πρώτου ουσιαστικά δίσκου των Whitesnake με τίτλο "Trouble"(1978). Το άλμπουμ δεν είναι κάτι το ξεχωριστό. Τα κομμάτια που ξεχωρίζουν είναι τα: "The Time Is Right For Love", "Trouble", "Take Me With You", "Lie Down". "Παρόλα τα κρασιά, τα (οινο)πνεύματα, τις εισαγωγές στο νοσοκομείο και τις γέννες, αυτός ο δίσκος ηχογραφήθηκε και μιξαρίστηκε μέσα στον πυρετό της νύχτας στα "Central Recorders Studio & Sauna", όπως πολύ γλαφυρά αναφέρεται στο δίσκο, ενώ την παραγωγή ανέλαβε ο Martin  Birch (θυμίζουμε: Deep Purple, Rainbow και μετά Iron Maiden κ.α.).

Ο δεύτερος δίσκος των Whitesnake με τίτλο “Lovehunter” βγήκε το 1979 και περιείχε μερικά καταπληκτικά κομμάτια, όπως τα "Walking In The Shadow Of The Blues", "Medicine Man", αλλά και το ομώνυμο. Η σύνθεση παραμένει ίδια, πράγμα σπάνιο όπως θα διαπιστώσετε στη συνέχεια. Οι συνθέσεις είναι σαφώς καλύτερες από το ντεμπούτο με τους Marsden-Moody να δίνουν ρέστα. Αξίζει να σημειώσουμε πως ο δίσκος κυκλοφόρησε στην σεμνότυφη Αμερική μέσα σε χάρτινη σακούλα για να μην σοκάρει τον κόσμο στα δισκοπωλεία.

Ο καιρός είχε φτάσει για την κυκλοφορία ενός ζωντανά ηχογραφημένου δίσκου για την μπάντα (ο πρώτος και μοναδικός είναι η αλήθεια). Έτσι, μετά την κυκλοφορία του "Live At Hammersmith" στην Ιαπωνία, κυκλοφορεί το "Live In The Heart Of The City" που έφτασε και μέχρι το νούμερο 5 των charts της Αγγλίας. Σε μερικά κομμάτια παίζει ο Ian Paice ντραμς, ενώ ο δίσκος περιέχει κομμάτια που είχαν ήδη κυκλοφορήσει , αλλά και καινούρια όπως "Ready And Whilling", "Sweet Talker" και το super-hit "Fool For Your Lonin'", που προοριζόταν αρχικά για τον BB King, ενώ ο Coverdale δεν παραλείπει να αναφερθεί και στην μπάντα που τον καθιέρωσε, τους Deep Purple, παίζοντας τα "Might just Take Your Life" και "Mistreated".

Το συγκρότημα πλέον είναι έτοιμο και πρόθυμο, έτσι κυκλοφορεί το άλμπουμ "Ready And Whilling" (1980) που έφτασε στο νούμερο 6 της Αγγλίας. Ο Ian Paice είναι μόνιμο μέλος των Whitesnake πια και μαζί με τον Neil Murray συνθέτουν μια πολύ σταθερή ryhtm section. Το κομμάτι που κλέβει αναμφισβήτητα την παράσταση είναι το "Fool For Your Lovin'", το μεγαλύτερο hit της μπάντας, το οποίο μάλιστα ξαναηχογραφήθηκε πολύ αργότερα με διαφορετική σύνθεση και κάποιες αλλαγές. Άλλα κομμάτια που ξεχωρίζουν είναι το ομώνυμο, το "Sweet Talker", το "Ain't Gonna Cry No More".

Την επόμενη χρονιά ο Coverdale ακουμπά την κορυφή του αγγλικού chart (γιατί στην Αμερική δεν τα πήγαινε  και τόσο καλά ακόμα) με το άλμπουμ "Come And Get It", ένα πραγματικά καταπληκτικό άλμπουμ απαραίτητο για τη δισκοθήκη σας. Κομμάτια όπως τα "Hot Stuff", "Hit And Run", "Lonely Days Lonely Nights" αλλά και φυσικά το ομώνυμο. Το "Saints And Sinners" που ηχογραφείται και κυκλοφορεί το 1982 και ουσιαστικά σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής για το συγκρότημα. Η εμπορική επιτυχία χτυπά την πόρτα του Coverdale και εκείνος δεν θέλει να τη διώξει (ποιός θα ήθελε;). Τον Αύγουστο του 1983 οι Whitsnake είναι οι headliners του Castle Donnington Monsters Of Rock.

Στο μεταξύ, ο Coverdale αντικαθιστά το κιθαριστικό δίδυμο Marsden-Moody με τους John Sykes και Mel Galley (αρχικά είχε αναλάβει μόνο δεύτερα φωνητικά, στη συνέχεια όμως, αφού ήταν καλός κιθαρίστας με ανάλογη σκηνική παρουσία πήρε τη θέση του δεύτερου κιθαρίστα). Στο μπάσο έρχεται ο Colin Hodgkinson και στα ντραμς ο Cozy Powell. Με αυτή τη σύνθεση ηχογραφείται το “Slide It In”(1984), το οποίο φτάνει μέχρι το νούμερο 4 της Αγγλίας και το 40 στην Αμερική. Το άλμπουμ είναι συγκλονιστικό. Τα κομμάτια που περιέχονται αποτελούν αναμφισβήτητα highlights στην καριέρα του συγκροτήματος. “Slide It In”, “Slow And Easy”, “Love Ain’t No Stranger”, “Guilty Of Love”…τι άλλο να ζητήσει κανείς…Ο Coverdale γνωρίζει απίστευτη δόξα, η οποία συνοδεύει την εμπορική επιτυχία της μπάντας. Τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς περιοδεύουν στην Ιαπωνία και στην Αμερική. Αποτέλεσμα αυτής της περιοδείας είναι η εκτόξευση της δημοτικότητάς τους στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Σε αυτό το σημείο ο Cοverdale πλήττεται από μια ασθένεια η οποία παραλίγο να του στερήσει τη δυνατότητα να τραγουδάει, όμως τελικά μετά από μια πολύ δύσκολη επέμβαση οι φωνητικές του χορδές του σώζονται. Μοναδικό τίμημα το ότι θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός με τη φωνή του από εδώ και μπρος.

Το αποκορύφωμα στην καριέρα των Whitesnake έρχεται το 1987 με τον ομότιτλο δίσκο που είχε τη μεγαλύτερη επιτυχία από κάθε άλλο άλμπουμ των Whitesnake σκαρφαλώνοντας μέχρι το 8 στην Αγγλία και μέχρι το 2 στις ΗΠΑ. Μετά από κάποιες αισθητικές παρεμβάσεις ο Coverdale γίνεται ξανθός και ηλιοκαμένος, ενώ τα videoclip από το “1987”, “Still Of The Night”, “Is This Love”, “Here I Go Again(remix του παλιότερου)”, κάνουν θραύση στο MTV και προβάλλονται συνεχώς. Σε αυτό φυσικό μεγάλο ρόλο έπαιξε και η εντυπωσιακή Tawny Kitaen, την οποία ο Coverdale γνώρισε σε ένα εστιατόριο και έπεσε κυριολεκτικά στα  –καλλίγραμμα- πόδια της ζητώντας της να τον παντρευτεί. Τα σωματικά προσόντα της κας Kitaen μπορείτε να τα θαυμάσετε και σε δυο εξώφυλλα των Ratt. Η θυελλώδης σχέση με τον Coverdale κράτησε δυο χρόνια ενώ κατέληξε με ένα οδυνηρό για την τσέπη του τραγουδιστή διαζύγιο και δυο ακόμα βίντεοκλίπ. Από τη σύνθεση του συγκροτήματος απουσιάζει ο Cozy Powell που έχει αντικατασταθεί από τον Aynsley Dunbar, επίσης έχει προστεθεί και ο Don Airey στη θέση του Jon Lord, ενώ έχει απολυθεί και ο Mel Galley.

Είναι χαρακτηριστικό για την υστερία που επικρατούσε τότε για τους Whitesnake το ρεκόρ των περισσότερων πωλήσεων στη Warner από τις 10 το πρωί ως τις 12 το μεσημέρι μέσα σε μια μέρα. Επίσης χαρακτηριστική είναι και η δήλωση του Coverdale σε συνέντευξη πώς όσο μάκραιναν τα μαλλιά του, τόσο πιο πλούσιος γινόταν. Αυτά τα χρόνια άλλωστε είναι γνωστά και ως «τα χρόνια του Mondrien», από το ρετιρέ του ξενοδοχείου Mondrien στο Hollywood, που φαίνεται και στο βίντεο του “Still Of The Night”, όπου ο Coverdale έμενε την περίοδο 1984-1987.

Το Νοέμβριο του 1989 κυκλοφορεί το επόμενο άλμπουμ της μπάντας, με τίτλο “Slip Of The Tongue”, με διαφορετική σύνθεση για μια ακόμα φορά. Στις κιθάρες ο Andrian Vandemberg γράφει τα κιθαριστικά μέρη τα οποία όμως παίζει ο Steve Vai, αφού ο πρώτος έσπασε το χέρι του σε αυτοκινητιστικό ατύχημα. Στα ντραμς έρχεται ο Tommy Aldridge και στο μπάσο ο Rudy Sarzo. Εκτός του Coverdale δηλαδή, όλοι οι άλλοι είναι καινούριοι. Τα σόλο του ταχυδακτυλουργού Vai δημιουργούν αίσθηση από την πρώτη στιγμή, ενώ τα κομμάτια που ξεχωρίζουν είναι τα: “Fool For Your Lovin’” σε νέα εκτέλεση, “Now You ‘Re Gone”, “The Deeper The Love” και το υποτιμημένο “Shailing Ships” που στο τέλος ακούγεται καθαρά το σάλιο στο λαρύγγι του Coverdale. Σε πολλούς αυτός ο δίσκος δεν άρεσε. Εμπορικά δεν πήγε άσχημα, το νούμερο 10 σε Αγγλία και Αμερική μόνο αποτυχίες δεν μπορούν να χαρακτηριστούν όση κεκτημένη ταχύτητα κι αν είχε το συγκρότημα από τις προηγούμενες κυκλοφορίες του και την αποθέωση που γνώριζε. Πάντως, ο ίδιος ο Coverdale αποκηρύσσει κατά κάποιο τρόπο το τελευταίο άλμπουμ χαρακτηρίζοντάς το σαν υπερβολικά στολισμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο!

Για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις κάνει μια συνεργασία που ξάφνιασε με τον κιθαρίστα των Led Zeppelin, Jimmy Page. Ο δίσκος φέρει απλά τα ονόματά τους και πρόκειται για μια συγκλονιστική μουσική συνάντηση δύο τεράστιων καλλιτεχνών. Έτσι λοιπόν στα 1993 το “Coverdale/Page” φτάνει μέχρι το 4 και το 5 στα αγγλικά και αμερικανικά charts αντίστοιχα. Στην περιοδεία που ακολούθησε έπαιζαν κομμάτια από το άλμπουμ, από τους Whitesnake και Led Zeppelin όπου ο Coverdale έσβηνε από τη μνήμη τον Plant σε όσους τον άκουγαν (αν δεν με πιστεύετε ακούστε ηχογραφήσεις της περιοδείας).

Μετά τη λήξη της περιοδείας κυκλοφόρησε ένα best των Whitesnake από την EMI το οποίο πήγε πάρα πολύ καλά (στην Αγγλία, γιατί στην Αμερική ψιλοπάτωσε!) και στάθηκε η αφορμή να ζητηθεί από τον Coverdale να ξανασχηματίσει τους Whitesnake. Έτσι λοιπόν, εν έτει 1997 συγκεντρώνει μια ομάδα μουσικών αποτελούμενη από τους: Andrian Vandemberg, Denny Carmasi (ντραμς), Brett Tuggle (πλήκτρα), Guy Pratt (μπάσο) και κυκλοφορεί ο δίσκος “Restless Heart” υπό το όνομα David Coverdale’s Whitesnake. Τα καλά κομμάτια δεν λείπουν. “Too Many Tears”(αρχικά γραμμένο για τις Heart), “Crying”, Don’t Fade Away”, “Restless Heart”. Ξεχάστε το εμπορικό ύφος των προηγούμενων δίσκων, εδώ έχουμε μια επιστροφή σε πιο blues φόρμες με τη φωνή του Coverdale να πρωταγωνιστεί. Δεν είναι ο δίσκος που άλλαξε την ιστορία της μουσικής, αλλά για τους φανατικούς του οπαδούς είναι μια αξιοπρεπέστατη κυκλοφορία. Η περιοδεία που ακολούθησε ονομάστηκε “Fairwell Tour” καθώς επρόκειτο για ην τελευταία της μπάντας, τουλάχιστον μέχρι τότε. Το συγκρότημα έφτασε μάλιστα και μέχρι τη γειτονική Βουλγαρία δίνοντας την ευκαιρία σε λίγους τυχερούς εκδρομείς από την Ελλάδα να τους δουν.

Μια ακόμα κυκλοφορία ήταν και το “Starkers In Tokyo” ηχογραφημένο στην Ιαπωνία τον Ιούνιο του ΄97, όπου ο Coverdale με τον Vandemberg παίζουν κλασικά κομμάτια των Whitesnake, αλλά και το “Soldier Of Forune” των Deep Purple, με τη συνοδεία μιας ακουστικής κιθάρας. Η αίσθηση του να ακούς κομμάτια όπως το “Love Ain’t No Stranger”, “Is This Love”, “Give Me All Your Love” που έχεις συνηθίσει με τις ογκώδεις κιθάρες και τα δυνατά riff ερμηνευμένα μόνο με φωνή και κιθάρα είναι πραγματικά μοναδική. Το άλμπουμ αυτό ήρθε στην Ευρώπη ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του στην Ιαπωνική αγορά. Μάλιστα δεν θα ξεχάσω πως το απέκτησα όταν αφού άκουσα μία ραδιοφωνική εκπομπή έτρεξα να πάρω ένα από τα λίγα κομμάτια που θα έφταναν στα μαγαζιά. Σε κεντρικό δισκοπωλείο που τώρα αποτελεί παρελθόν ανακάλυψα το εν λόγω άλμπουμ, το οποίο δεν είχε μπει ακόμα στα ράφια και οι υπάλληλοι αγνοούσαν την ύπαρξή του. Ακόμα θυμάμαι το αστρονομικό ποσό που πλήρωσα καθώς και την απογοήτευση που ένιωσα μόλις το είσαι σε smile price δυο μήνες μετά…Η μόνη μου παρηγοριά το ότι η δική μου έκδοση είναι η γιαπωνέζικη με μετάφραση των στίχων σε άπταιστη ιαπωνική. Ευκαιρία να μάθω και μια ξένη γλώσσα.

Την ίδια χρονιά είχαμε και την ίδρυση των Company Of Snakes, της μπάντας που δημιούργησαν παλιότερα μέλη των Whitesnake παρουσιάζοντας ουσιαστικά την δική τους εκδοχή για το μεγάλο συγκρότημα. Οι Company Of Snakes ξεκίνησαν ως A Night Of Whitesnake Music με την εξής σύνθεση: Bernie Marsden κιθάρα και φωνητικά, Micky Moody κιθάρα και φωνητικά επίσης, Josh Phillips πλήκτρα, David Levy μπάσο και Mark Brzezicki ντραμς. Η μπάντα πραγματοποίησε μάλιστα και μία μικρή περιοδεία στη Γερμανία και την Αγγλία. Οι αντιδράσεις του κοινού που τους έβλεπε ήταν ενθαρρυντικές. Την επόμενη χρονιά μάλιστα από την μπάντα πέρασαν και Jørn Lande (ARK, Jorn, Yngwie Malmsteen, Masterplan) και ο Don Airey (Rainbow, Whitesnake, Gary Moore, Ozzy, Deep Purple). Οι Company Of Snakes έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα δύο στούντιο άλμπουμ ("Once Bitten...”(1997), “Burst The Bubble”(2002) πλέον) και δυο live (“Live In Europe”(1998), “Here They Go Again-Live” (2001).

Η περίοδος που ακολούθησε ήταν αδρανής για τον τραγουδιστή που είχε δηλώσει πως θα ακολουθούσε σόλο καριέρα. Ακούστηκε μάλιστα και μια φήμη ότι θα πήγαινε στους Van Halen αντικαθιστώντας τον Gary Cherone, η οποία τελικά αποδείχτηκε ανυπόστατη. Τελικά το φθινόπωρο του 2000 κυκλοφορεί το άλμπουμ “Into The Light” ως προσωπική δουλειά του τραγουδιστή. Το θάψιμο που έφαγε από ελληνικό μουσικό έντυπο ήταν απερίγραπτο και μάλλον δεν το άξιζε. Σίγουρα, το “Into The Light” δεν συγκρίνεται με τις παλιότερες δουλειές του Coverdale αλλά δεν παύει να είναι αντιπροσωπευτικό ενός τεράστιου καλλιτέχνη με λαμπρή ιστορία. Και επειδή είμαι ο τελευταίος που αρέσκεται στην παρελθοντολαγνία, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως ο δίσκος περιέχει μερικά καλά κομμάτια όπως τα: “Don’t Lie To Me”, “Slave”, “River Song”. Για την ιστορία, η μπάντα που τον συνοδεύει αποτελείται από τους: Earl Slick και Doug Bossi στις κιθάρες, Marco Mendoza μπάσο και Denny Carmasi στα τύμπανα.

Σε αυτή τη φάση της καριέρας του ο Coverdale ρίχνει τους τόνους, τόσο στη προσωπική του ζωή, όσο και στη μουσική του. η σταθερή οικογενειακή ζωή που έχει τα τελευταία δέκα χρόνια περνά και στη μουσική του ως σόλο καλλιτέχνης. Πάντως, δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να ξεφύγει από το ιδιαίτερα επιτυχημένο, ειδικά από εμπορικής άποψης παρελθόν του. έτσι, αυτή η επαναδραστηριοποίηση των Whitesnake που ανακοινώθηκε πέρσι δημιούργησε κύματα ενθουσιασμού στους αναρίθμητους οπαδούς του ανά τον κόσμο. Έτσι, η μπάντα πραγματοποίησε περιοδεία στην Αμερική σημειώνοντας σημαντική επιτυχία, ενώ τώρα σειρά έχει η Ευρώπη. Η σύνθεση της μπάντας δεν έχει σχεδόν καμία σχέση με το παρελθόν. Μόνο ο ντράμερ Tommy Aldridge έχει ξαναπεράσει από τις τάξεις του συγκροτήματος παλιότερα. Στην κιθάρα έχουμε τον Doug Aldridge και τον Reb Beach (από τους Dokken-ο λόγος που ο Χρήστος Σταμέλος θα πάει στο Λυκαβηττό), τον Marco Mendoza στο μπάσο και τον Timothy Dury στα πλήκτρα. Η συναυλία του Λυκαβηττού και της Θέρμης θα είναι δύο τεράστιες ευκαιρίες για το ελληνικό κοινό να δει από κοντά τον θρύλο-Coverdale για πρώτη φορά στην ιστορία. Άσχετα αν η μπάντα δεν θυμίζει σε τίποτα καμία άλλη σύνθεση των Whitesnake τα κομμάτια που θα παίξουν έχουν γράψει τη δική τους ιστορία και να είστε σίγουροι ότι δεν θα παίξουν μόνο κομμάτια αποκλειστικά από τη δική τους καριέρα...

Γιάννης Δόλας