Έχω
στην κατοχή μου ένα «Ρόδο της Ιερουσαλήμ», που θα μπορούσε να είναι
το φυτικό αντίστοιχο αυτού του νεκραναστημένου βατράχου.Πρόκειται για ένα φυτό της ερήμου, λίγο μεγαλύτερο από μια σφιγμένη γροθιά, το οποίο είναι τελείως ξερό και μαζεμένο στον εαυτό του (και το οποίο το έχω ήδη πάνω από επτά χρόνια). Φαίνεται σαν ένα κομμάτι τελείως ξερής θημωνιάς. Παρ’ όλα αυτά, αν τοποθετηθεί μέσα σε ένα πιάτο με νερό, έπειτα από περίπου μισή ώρα αρχίζει να κινείται και να ανοίγει διάπλατα, δεν είναι πια ξερό, πρασινίζει και βγάζει μικρά λευκά άνθη, και συνεχίζει να έχει αυτήν την εμφάνιση όσο είναι μέσα στο νερό, τελείως ζωντανό. Όταν το βγάλεις από το νερό, έπειτα από λίγη ώρα αρχίζει να κλείνει, να μαζεύεται και να συρρικνώνεται και τελικά να ξεραίνεται τελείως (μάλιστα, ένα άτσαλο άγγιγμα μπορεί να το θρυμματίσει). Θα συμβεί το ίδιο φαινόμενο, αν π.χ. ακόμη και μετά από δύο χρόνια το ξαναβάλεις στο νερό. Ο άνθρωπος που μου το πούλησε, μου είχε πει ότι είναι αθάνατο, ότι ζει αιώνια σ’ αυτήν την ενδιάμεση κατάσταση μεταξύ ζωής και θανάτου. Και μέχρι τώρα δεν έχει διαψευστεί…
Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τους ανθρώπους. Να πέσουν να κοιμηθούν και να ξυπνήσουν έπειτα από πάρα πολλά χρόνια. Η πιο διάσημη περίπτωση ενός τέτοιου ανθρώπου, είναι εκείνη της Carolina Olsson, που κοιμήθηκε για 32 χρόνια και ξύπνησε χωρίς να έχει κανένα πρόβλημα, (υπάρχει πολύ μεγάλη βιβλιογραφία για την περίπτωσή της, και μπορεί κάποιος να την αναζητήσει για τις λεπτομέρειες).
Στις 22 Φεβρουαρίου 1970, η 19χρονη Μαρία Λεοντάκου, τότε κάτοικος Ηρακλείου Κρήτης, έπεσε ανεξήγητα σε έναν παράξενο εκστατικό λήθαργο για έναν ολόκληρο μήνα. Ο λήθαργος αυτός εξελίχθηκε σε ύπνο –όχι κώμα– και η νεαρή γυναίκα κοιμήθηκε χωρίς να ξυπνήσει καθόλου για 23 χρόνια και 21 ημέρες! Την περίπτωση της είχαν εξετάσει ειδικοί από όλον τον κόσμο χωρίς να μπορούν να καταλήξουν σε κάποιο συμπέρασμα και χωρίς να μπορούν να την επαναφέρουν. Η Μαρία ξύπνησε στις 15 Μαρτίου 1993, χωρίς να μπορεί να θυμηθεί τίποτε από την περίοδο της «απουσίας» της, ή τουλάχιστον χωρίς να θέλει να αποκαλύψει τίποτε σχετικά με τα όνειρα της, (τί μπορεί να ονειρεύεται κάποιος για 23 χρόνια; Σε ποια πραγματικότητα να ζει;).
Αφότου ξύπνησε, μέσα σε λίγους μήνες άρχισε να ζει μια κανονικότατη ζωή, χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα. Σήμερα είναι παντρεμένη και ζει στον Πειραιά, χωρίς να φοβάται να συζητά για την παράξενη περιπέτεια της που «έσβησε» τόσα χρόνια από την συνειδητή ζωή της. Την περίπτωση της έχουν μελετήσει πάρα πολλοί ερευνητές, που όλοι τους έχουν διαπιστώσει πως πρόκειται για έναν πολύ ιδιαίτερο άνθρωπο, με υψηλό επίπεδο ευφυΐας, ασυνήθιστης διαύγειας και μνήμης.
Η Μαρία δεν είναι η μοναδική ανάλογη περίπτωση. Νομίζω πως το ρεκόρ ανήκει στην Ιταλίδα Μπετίνα Πιέρι, που έπεσε στο κρεβάτι το 1864 σε ηλικία 15 ετών και ξύπνησε 88 χρονών, για να ζήσει δύο χρόνια ξυπνητή και να πεθάνει, (73 χρόνια ύπνου!). Ακολουθεί η Σκανδιναβή Καρολίνα Όλσον, που, όπως ήδη είπα, κοιμήθηκε 14 ετών το 1876 και ξύπνησε στις 3 Απριλίου του 1908, έπειτα από έναν ύπνο που κράτησε 32 χρόνια! Η Καρολίνα θυμόταν πολλά παράξενα πράγματα: διηγήθηκε σε όλους με πολλές λεπτομέρειες μια κανονικότατη ζωή που έζησε σε ένα μέρος που δεν θυμόταν το όνομα του, το οποίο δεν διέφερε και πολύ από το μέρος στο οποίο ζούσε. Η 20χρονη Αλντα Μπόμεκ, κοιμήθηκε το 1881 και ξύπνησε το 1908, κι από την ημέρα της «μετανάστευσης» της πίσω στον κόσμο μας, έζησε άλλα 42 χρόνια σε κατάσταση μελαγχολίας, και πέθανε τον Απρίλιο του 1950 σε ηλικία 89 ετών.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν είχαν κανενός είδους πρόβλημα, απλά μια μέρα έπεσαν να κοιμηθούν και ξύπνησαν σε έναν άλλο κόσμο. Μελέτησα το θέμα στη διεθνή βιβλιογραφία και ανακάλυψα εκατοντάδες καταγραμμένες περιπτώσεις πολυετούς ύπνου τους τελευταίους δύο αιώνες. Σε κάθε περίπτωση τα στοιχεία ήταν σχεδόν τα ίδια. Το παράξενο ήταν πως όλες ανεξαιρέτως αυτές οι καταγραμμένες περιπτώσεις είχαν να κάνουν με νεαρές γυναίκες, 14-22 ετών…
